Przewody polietylenowe

Węże polietylenowe pneumatyczne to elastyczne przewody wykonane z polietylenu, przeznaczone do transportu sprężonego powietrza w instalacjach pneumatycznych. Charakteryzują się dobrą odpornością chemiczną, elastycznością i niską masą.

Zalety to m.in.: lekkość, odporność chemiczna, Bardzo niska cena oraz odporność na pękanie naprężeniowe. Polietylen dobrze sprawdza się również w aplikacjach o niskim ciśnieniu.

Wykorzystywane są m.in. w systemach zasilania sprężonym powietrzem, liniach produkcyjnych, automatyce przemysłowej, systemach dozujących, instalacjach laboratoryjnych, instalacjach narażonych na działanie agresywnych chemikaliów oraz w rolnictwie.

Polietylenowe są sztywniejsze i znacznie bardziej odporne chemicznie, ale mniej elastyczne niż poliuretanowe, które są bardziej odporne na ścieranie i zginanie.

Najbardziej popularne to niebieski i biały, ale dostępne kolory to również np., czerwony, czarny, przezroczysty. Kolor służy do kodowania mediów lub funkcji, np. zasilania i powrotu. Węże czarne są często stosowane na zewnątrz ze względu na odporność na promieniowanie UV.

Najczęstsze to: 4 mm, 6 mm, 8 mm, 10 mm, 12 mm, rzadziej większe 14 ;16 mm (średnica zewnętrzna). Rozmiary w wersjach calowych, np. 1/4", 3/8", 1/2" w Europie prawie nie występują

Typowe ciśnienie robocze to 6–10 bar, ale niektóre węże PE mogą pracować do 12 barów. Maksymalne ciśnienie zależy od grubości ścianki, średnicy oraz temperatury pracy.

Zwykle od -20°C do +60°C. Powyżej tej temperatury zmniejsza się ich wytrzymałość mechaniczna i ciśnieniowa. Świetnie pokazuje to wykres zależności ciśnienia od temperatury zamieszczony na naszej stronie Węże, przewody polietylenowe PE - przewód, wąż polietylenowy PE

Węże z czarnego PE są odporne na UV. Przezroczyste lub kolorowe bez dodatków stabilizujących mogą ulec degradacji pod wpływem światła słonecznego.

Najczęściej stosuje się LDPE (niskiej gęstości) lub LLDPE (liniowy), ze względu na ich elastyczność i dobrą obróbkę. Czasami stosuje się HDPE do zastosowań wysokociśnieniowych lub wymagających jeszcze wyższej odporności chemicznej.

Tak, wykazują dobrą odporność na wiele kwasów, zasad, alkoholi i rozpuszczalników, ale nie są odporne na węglowodory aromatyczne i niektóre oleje.

Tak, o ile ciśnienie, temperatura i kompatybilność chemiczna na to pozwalają. PE jest powszechnie stosowany w instalacjach wody pitnej.

Najczęściej używane są złączki wtykowe (push-in), złączki skręcane (compression fittings).

Są giętkie, choć mniej niż węże PU. Promień gięcia zależy od grubości ścianki i rodzaju polietylenu.

Zaleca się stosowanie specjalnych obcinaków, które zapewniają prostopadłe i gładkie cięcie – co jest kluczowe przy użyciu złączek wtykowych.

W porównaniu z PU – słabiej. W aplikacjach o intensywnym ruchu mechanicznego lepiej sprawdzą się inne materiały.

Tak, PE jest często używany w wersjach certyfikowanych do kontaktu z żywnością i wodą pitną, zgodnie z FDA i EU 10/2011.

W suchym, zacienionym miejscu, z dala od źródeł ciepła i promieniowania UV. Najlepiej w pozycji poziomej lub na bębnie.

Nie. Polietylen jest izolatorem elektrycznym. Nie nadaje się do zastosowań, gdzie wymagane jest odprowadzanie ładunków elektrostatycznych.

W ograniczonym zakresie – PE nie ma dużej odporności na zapadanie się ścianek przy podciśnieniu. Lepiej stosować wzmocnione przewody lub inne materiały.

Dobór zależy od zapotrzebowania na przepływ (l/min), długości przewodu i dopuszczalnego spadku ciśnienia. Im większy przepływ – tym większa średnica.

W ograniczonym zakresie. Do wysokich ciśnień lepiej używać przewodów zbrojonych lub z tworzyw o większej wytrzymałości (np. PA lub PU).

Nie w pełni. Długotrwała ekspozycja może prowadzić do spękań. Lepsze pod tym względem są np. węże gumowe EPDM.

Standardowe rolki to 25, 50 lub 100 metrów. Niektórzy producenci oferują cięcie na wymiar.

Tak, choć w ograniczonym stopniu. Czynnikami przyspieszającymi degradację są UV, wysokie temperatury, tlen i ozon.

Może, jeśli zostanie przeciążony ciśnieniem, skręcony, załamany lub narażony na działanie chemikaliów spoza jego odporności materiałowej.

Tak, pod warunkiem zastosowania odpowiednich uszczelnień i dopasowania średnic. Unikać kontaktu z ostrymi krawędziami.

Tylko częściowo. Niektóre oleje mineralne i syntetyczne mogą powodować pęcznienie lub degradację materiału.

Tak, pod warunkiem prawidłowego montażu i stosowania kompatybilnych złączek. Sam materiał ma bardzo niską przepuszczalność gazów.

Wzrost temperatury powoduje spadek ciśnienia roboczego( link do wykresu powyżej) i sztywności. W niskich temperaturach PE staje się bardziej kruchy, a jego promień gięcia się zwiększa.

Stosuje się oploty ochronne, prowadnice rurowe lub rękawy tekstylne. Można też wybierać modele z grubszą ścianką lub twardszą mieszanką.

Tak, ale ważne jest, aby średnice były precyzyjnie dobrane, a końcówki nie powodowały nadmiernego rozciągania ścianki.

Należy zwrócić uwagę na zgodność z normami (np. ISO 6401, DIN 74324), jakość wykonania (gładkość, tolerancje wymiarowe), przejrzystość, odporność na załamania i nadruki techniczne.

Tak, zależy ona od warunków pracy. W typowych zastosowaniach wewnętrznych mogą pracować przez wiele lat. Czynniki skracające żywotność to UV, ozon, wysokie temperatury, zginanie dynamiczne.

PE nie jest materiałem przewodzącym, więc standardowe wersje nie nadają się do stref zagrożonych wybuchem. Istnieją specjalne wersje antystatyczne lub przewodzące.

Typowo zawierają: nazwę producenta, średnicę (np. 8x6 mm), ciśnienie robocze, temperaturę pracy, materiał (np. LDPE), nr partii, ewentualnie oznaczenia dopuszczeń (np. FDA).

Polietylen ma ograniczoną odporność na zmęczenie materiału i słabą odporność na skręcanie. Nie nadaje się do układów z ruchem przegubowym – tam lepsze będą PU lub PTFE.

Nie – polietylen jest tworzywem obojętnym biologicznie, nietoksycznym, szeroko stosowanym w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym.

Tak, przy użyciu odpowiednich złączek przejściowych. Należy jednak zwrócić uwagę na zjawisko rozszerzalności termicznej i w związku z tym ryzyka nieszczelności.

Tak – standardowy PE pali się jasnym płomieniem i kapie. Można jednak stosować wersje trudnopalne (z dodatkami opóźniającymi zapłon).

Tak, jeśli nie nosi oznak zużycia, odkształceń lub mikropęknięć. Należy też sprawdzić, czy nie był używany z agresywnymi chemikaliami.

PA ma wyższą odporność ciśnieniową, jest sztywniejszy i bardziej odporny mechanicznie. PE jest bardziej elastyczny, tańszy i bardziej odporny chemicznie.

Tak, ale należy sprawdzić odporność materiału na dane medium i temperaturę. PE jest powszechnie stosowany w układach chłodzenia wodą.

Tak – nie sprzyja rozwojowi bakterii ani grzybów. W zastosowaniach higienicznych używa się wersji certyfikowanych do kontaktu z żywnością.

Najczęstsze to: zbyt ciasne promienie gięcia, nieodpowiednie złączki, brak odciążenia przewodu, przecięcia ostrymi krawędziami oraz narażenie na UV.