Filtroreduktor G 1/4 wielkość korpusu 20 automatyc zny spust kondensatu typu pływakowego NC SMC AW20-F02C-D

Filtroreduktor AW łączy w jednej obudowie filtr cząstek stałych/rosy kondensacyjnej oraz reduktor ciśnienia z precyzyjną regulacją, stabilizując ciśnienie zasilania na wyjściu i chroniąc osprzęt pneumatyczny przed zanieczyszczeniami. Wersje AW10-40-A są modułowe (łatwe łączenie w zestawy FRL), co upraszcza budowę stacji przygotowania powietrza.

Modułowość oznacza zunifikowane interfejsy i uchwyty pozwalające łączyć filtroreduktor z innymi elementami SMC (np. smarownicą, dodatkowym filtrem dokładnym, zaworem odcinającym, miękkiego startu) bez dorabiania adapterów. Pozwala to skracać czas montażu, zmniejszać gabaryty i zachować estetykę oraz zgodność mechaniczno-przepływową.

Główna różnica dotyczy przepustowości, spadków ciśnienia, rozmiaru przyłączy i pojemności miski. Większy numer serii zwykle oznacza większe porty, niższe Δp przy tej samej wydajności i większą rezerwę kondensatu, co jest istotne przy dużych przepływach i obciążeniach dynamicznych.

Symbol „K” oznacza funkcję przepływu zwrotnego: zespół może być chwilowo przepływany „od wyjścia do wejścia” bez demontażu i uszkodzeń elementów wewnętrznych. Jest to przydatne przy odpowietrzaniu/odwracaniu kierunku przepływu w sekwencjach serwisowych i testowych.

Konstrukcja gniazda i by-passu pozwala na ograniczony, kontrolowany przepływ w kierunku przeciwnym do nominalnego. Sprężyna i elementy zaworowe są zabezpieczone przed niepożądanym uniesieniem/wyrwaniem przy krótkotrwałym przepływie wstecznym, a przepływ jest zwykle ograniczony — to funkcja serwisowa, nie tryb pracy ciągłej.

Nie. Przepływ zwrotny w filtroreduktorze to funkcja pomocnicza do serwisowania/odpowietrzania. Jeżeli układ wymaga stałego blokowania przepływu wstecznego, należy stosować dedykowany zawór zwrotny o dobranej charakterystyce.

AW-A to modułowa, lekka platforma do standardowych aplikacji. AW-D (w tym warianty K) wybiera się, gdy potrzebna jest większa przepustowość, rozmiary portów do średnic instalacyjnych maszyn, oraz gdy wymagany jest przepływ zwrotny i/lub ułatwiona integracja w większych układach rozdzielczych.

Najpierw określ maksymalny chwilowy i ustalony przepływ [Nl/min] oraz dopuszczalny spadek ciśnienia. Następnie dobierz rozmiar serii (np. 20/30/40) tak, by przy Qmax spadek był mniejszy niż założony (np. 5–10% nastawy). Uwzględnij także ciśnienie zasilania, temperaturę i gęstość skompensowaną (korekta do warunków normalnych).

Typowo uzyskuje się stabilizację z błędem w granicach ułamków bar przy zmianach obciążenia, o ile przepływ pozostaje w dopuszczalnym zakresie. Dokładność zależy od sprężyny regulatora, membrany i histerezy — dla aplikacji wymagających ultra-stabilności rozważ precyzyjny regulator z osobnym filtrem.

Najczęściej stosowany jest wkład zgrubny rzędu kilku mikrometrów (np. ok. 5 μm) do usuwania cząstek i kondensatu. Dla wyższej klasy czystości należy dodać przed/za filtroreduktorem filtr dokładny lub koalescencyjny zgodnie z ISO 8573-1.

Filtroreduktor usuwa głównie wodę kondensacyjną i cząstki stałe. Redukcja mgły olejowej jest ograniczona. Jeśli wymagana jest skuteczna separacja oleju (np. do klas 1–2), dodaj filtr koalescencyjny.

Kierunek przepływu jest oznaczony strzałką na korpusie. Wersje „K” tolerują przepływ zwrotny, ale nominalna praca odbywa się w kierunku strzałki. Miska zawsze w dół, aby grawitacyjnie gromadzić kondensat i umożliwić odprowadzanie.

Tak, o ile spełnione są warunki środowiskowe producenta (temperatura, ochrona przed UV dla misek PC, brak agresywnych oparów). Do pracy w trudnych warunkach zaleca się miskę metalową i osłonę wskaźnika poziomu.

Zwykle dostępne są miski z poliwęglanu (PC) z osłoną oraz metalowe. PC jest lekkie i przejrzyste, ale wrażliwe na niektóre rozpuszczalniki; metal zwiększa odporność mechaniczno-chemiczną i bezpieczeństwo w strefach ryzyka.

Spust usuwa wodę z miski: manualny (odkręcany lub przycisk), półautomatyczny lub automatyczny (pływak, różne rozwiązania). W aplikacjach bez nadzoru automatyczny spust minimalizuje ryzyko zalania układu.

Podnieś pokrętło (odblokowanie), kręć zgodnie z ruchem wskazówek zegara, obserwując manometr na wyjściu, aż osiągniesz żądaną wartość, następnie dociśnij pokrętło (zablokuj). Ustawiaj przy przepływie zbliżonym do roboczego, aby uwzględnić histerezę.

Tak, wkład filtracyjny jest elementem serwisowym. Należy go czyścić/wymieniać cyklicznie — częstotliwość zależy od jakości zasilania, różnicy ciśnień przed/za filtrem oraz inspekcji wizualnej kondensatu.

Nie. Filtroreduktor nie zastępuje zaworu odcinającego. W stacji FRL zwykle montuje się zawór odcinający/bezpiecznego odpowietrzania przed filtroreduktorem.

Nie, filtroreduktor jest przeznaczony do sprężonego powietrza. Do próżni stosuje się dedykowane regulatory/przepustnice i filtry próżniowe.

Standardowo sprężone powietrze, suchsze niż punkt rosy w instalacji i pozbawione agresywnych oparów. Do innych gazów obojętnych — tylko po weryfikacji kompatybilności materiałowej i aprobacie producenta.

Sam filtroreduktor nie wymaga smarowania. Jeżeli instalacja wymaga mgły olejowej do elementów wykonawczych, montuje się smarownicę (AL) za filtroreduktorem, z zachowaniem zaleceń co do klasy filtracji i stabilności nastawy.

Zależnie od wielkości serii spotyka się gwinty od małych (np. M5/1/8”) do średnich (1/4”, 3/8”, 1/2”), dobierane do przepływu i średnicy przewodu w instalacji.

W normalnej pracy różnice są znikome względem wersji bez „K”. Konstrukcja zachowuje charakterystykę regulatora, a obwód reverse flow jest pasywny w kierunku nominalnym.

Zalecane jest ustawienie pionowe (miska w dół). Inne pozycje mogą pogarszać separację kondensatu i działanie spustu.

Najczęściej spotyka się zakresy rzędu 0,05–0,85 MPa (0,5–8,5 bar) przy zasilaniu do ok. 1,0 MPa. Rzeczywisty zakres zależy od sprężyny/nastawy i wersji.

Tak, korpus przewiduje port manometru (zwykle PT/G/NPT zależnie od wersji). Dobierz średnicę i zakres manometru do spodziewanych wartości i wstrząsów.

Przekroczenie przepływu nominalnego, dynamiczne wahania poboru, zanieczyszczenia w gnieździe regulatora, zbyt niskie ciśnienie zasilania, brak stabilizacji zbiornikiem buforowym lub błędna kolejność członów FRL.

Tak, w zakresie swojej klasy filtracji i stabilizacji ciśnienia. Do serwopneumatyki często dodaje się filtr dokładny/koalescencyjny i ewentualnie precyzyjny regulator.

Ustal interwał inspekcji (np. miesięczny/kwartalny) zależnie od jakości powietrza, mierz Δp i sprawdzaj obecność kondensatu. Wymieniaj wkład przy wzroście Δp, zabrudzeniu lub spadku wydajności; testuj działanie spustu.

Sam filtroreduktor nie „zapewnia” klasy; jest elementem ciągu przygotowania powietrza. Osiągnięcie np. klasy 4-4-4 bywa możliwe z filtrem zgrubnym i poprawnym osuszaniem; klasy 1–2 wymagają filtrów dokładnych/koalescencyjnych i osuszaczy.

Przepływ wsteczny może poruszyć osady po stronie odbiorników; dlatego traktuj go jako funkcję serwisową. Po procedurach wstecznych zaleca się przedmuch i kontrolę zanieczyszczeń.

Tak. Typowo przed rozdzielaczem montuje się: zawór odcinający → filtroreduktor AW → soft-start → reszta instalacji. Soft-start ogranicza gwałtowny wzrost ciśnienia przy starcie, co sprzyja żywotności elementów.

Rzadko jest to potrzebne. Jeśli wymagany jest bardzo duży przepływ przy niskich spadkach, praktycznie stosuje się większy rozmiar (np. AW40/60) lub dedykowane kolektory. Połączenia równoległe wymagają starannego zbilansowania.

Odwrotne podłączenie kierunku, brak odcinków prostych, brak zaworu odcinającego/odpowietrzającego, nieodpowiednie podparcie cięższych elementów, montaż w pobliżu źródeł drgań bez wsporników, brak osłony miski w strefach ryzyka.

Membrana i objętość miski/komory pewien poziom pulsacji „wygładzą”, ale nie zastąpią zbiornika buforowego. Do silnych pulsacji stosuj dodatkowy akumulator/zbiornik.

Obserwuj wskaźniki zabrudzenia (jeśli występują), wzrost Δp przy stałym przepływie, częstotliwość pojawiania się kondensatu i spadek wydajności elementów odbiorczych. Inspekcja wzrokowa (barwa/struktura) bywa pomocna.

Jako pierwszy stopień — tak (zgrubna filtracja i stabilizacja). Do powietrza instrumentalnego zwykle dodaje się stopnie dokładne (1 μm/0,01 μm), koalescencyjne i osuszanie do niskiego punktu rosy.

Umożliwia szybkie odpowietrzenie sekcji lub sprawdzenie drożności bez rozpinania instalacji. Skraca czas przestojów przy modernizacjach/testach, pod warunkiem rozsądnego użycia i zachowania procedur BHP.

Można, ale filtracja zgrubna będzie szybko się zatykać. W takich warunkach zaplanuj krótsze interwały serwisowe, rozważ filtr wstępny cyklonowy oraz miski metalowe odporne chemicznie.

Zakres 1,5-2× ciśnienia roboczego, odpowiednia klasa dokładności (np. 1,6 lub 2,5), tłumienie drgań (gliceryna), kompatybilny gwint i uszczelnienie. Skala w bar/MPa zgodnie ze standardem zakładowym.

Tak — każdy element wprowadza spadek ciśnienia. Dobór większego rozmiaru filtroreduktora i krótkie przyłącza minimalizują Δp, co pomaga utrzymać wymagane prędkości siłowników.

Zredukuj ciśnienie do bezpiecznego poziomu, upewnij się, że odbiorniki są przygotowane na wsteczny przepływ, wykonuj operację krótko i kontroluj manometry po obu stronach. Po zakończeniu przywróć nominalną konfigurację i sprawdź szczelność.

To typowa cecha regulatorów przy braku przepływu i zmianach temperatury. Jeśli creep jest nadmierny, sprawdź czystość gniazda, membrany i szczelność. W aplikacjach krytycznych rozważ regulator z odciążaniem najwyższej klasy.

Tak, blokada jest standardowym mechanizmem (pociągnij do góry — ustaw — dociśnij). W niektórych wersjach można zastosować dodatkowe zabezpieczenia (np. kłódkę) w ramach osprzętu stacyjnego.

Stosuj rozdział: główny AW na zasilaniu sekcji (stabilizacja bazowa), a dla krytycznych odbiorników lokalne, mniejsze regulatory wtórne. Pozwoli to zminimalizować interakcje między obwodami.

Kartę katalogową/atest materiałów, schemat stacji FRL, protokół pierwszego uruchomienia (nastawy, Δp, przepływ), harmonogram serwisu, rejestr wymian wkładów i inspekcji spustu, oraz zgodność z wymaganiami ISO 8573-1 procesu.